Tuja Aurescens w szkółce

Tuja (żywotnik) – odmiany

Tuja (poprawnie Thuja) to po polsku żywotnik

Thuja to łacińska nazwa żywotnika. Tak często jest niepoprawnie zapisywana jako tuja, że już ten błąd na stałe wszedł do języka ogrodniczego. Jest to roślina z rodziny cyprysowatych. W Polsce najczęściej występuje tuja zachodnia, która jest dostosowana do lokalnych warunków klimatycznych. Ilość odmian jest tak duża, że nie można opisać ich typowego kształtu. Na pewno igły są bardzo charakterystycznie. Są płaskie i zrośnięte z gałązkami, które rosną przeważnie poziomo. To powoduje, że na tujach utrzymuje się śnieg, dzięki czemu zimą wyglądają majestatycznie.

Mimo, że żywotnik to roślina zimozielona, to nie znaczy, że cały czas wygląda tak samo. Zimą, w skutek krótkiego dnia, zmienia kolor na bardziej siny. Odmiany o żółtych liściach nawet wydają się brązowe. W kwietniu wracają do swojego naturalnego koloru.

Żywotniki wytwarzają szyszki. Są małe, brązowe i niespecjalnie ciekawe. W wyjątkowo upalne lata rośliny wytwarzają ich bardzo duże ilości. Są gęsto ułożone na końcach gałęzi. Gdy dojrzeją jesienią, sprawiają wrażenie, że roślina usycha. Jest to złudne. Przez zimę szyszki dojrzewają i obsychają, aby odpaść w następnym roku. Zdarza się, że lato nie jest bardzo suche, to wtedy szyszek może nie być wcale, nawet przez kilka lat.

Tuje mają wiązkowy system korzeniowy. Z jednego miejsca wyrasta większość korzeni. Przy pniu są bardzo gęsto, ale zarazem są dosyć cienkie i krótkie. To powoduje, że rośliny można sadzić dość blisko chodników ponieważ ich nie uszkodzą. Jednocześnie dosyć łatwo je przesadzić. Do tego nadają się nawet bardzo duże osobniki.

Szkółka roślin ozdobnych Sawanna oferuje:

Wysokie tuje na żywopłot:

Niskie tuje obwódkowe:

Scroll to Top