Tuja wschodnia to najmniejsza roślina spośród wszystkich gatunków żywotnika. Jej maksymalna wysokość to 10 metrów, przy czym dość wolno rośnie. Drzewo iglaste jest najmniej popularną odmianą żywotników w Polsce, ponieważ wykazuje najmniejszą spośród nich mrozoodporność, dlatego też nie jest częstym wyborem jako roślina ogrodowa. Żywotnik wschodni najlepiej przyjmie się w cieplejszych rejonach kraju, gdzie zimy są mniej srogie, a zimny wiatr w najmniejszym stopniu zagraża roślinie ozdobnej.
Ma w sobie urok wynikający z tego że gałęzie i igły są umieszczone pionowo a nie poziomo jak w tujach zachodnich. Dzięki temu nic się na nich nie zatrzymuje: ani kurz ani śnieg. Tuja wschodnia ma również inne szyszki niż tuja zachodnia. Są one podobne do szyszek cyprysików – okrągłe i twarde. Ale znacznie mniejsze.
Tuja wschodnia Aurea Nana
Niska tuja żywopłotowa. Gałęzie rosną do góry. Luźny pokrój stożkowy. Kolor igieł żółto-zielony. Zastosowanie: niskie żywopłoty i pojedyncze formy. Można przycinać i formować. Po dziesięciu latach osiąga 0,7 metra, a docelowo 2 metry. Jesienią żywotniki zmieniają nieco barwę na brunatną, naturalnym ich procesem jest również jesienne zasychanie pędów. Wiosną rośliny należy je przeczesać lub przyciąć.
Tuja wschodnia Filip’s New Future
Wolno rosnący krzew o jajowatym pokroju, dorastający po 10 latach uprawy do 1 metra wysokości. W starszym wieku rośliny szerokie, prawie kuliste. Pędy wzniesione, ułożone gęsto i regularnie. Gałązki płasko rozgałęzione, ustawione pionowo, początkowo jasnozielone, później ciemnozielone. Zimą krzewy przybierają rdzawy odcień. Na starszych egzemplarzach mogą pojawić się niewielkie, okrągławe szyszki. Wymagania glebowe i wilgotnościowe małe. Ze względu na niepełną mrozoodporność krzewy należy sadzić w miejscach ciepłych, osłoniętych od wiatru, słonecznych.
| Odmiana | Pojemnik | Wysokość |
|---|---|---|
| Aurea Nana | 7l | 40-60cm |
| Filip’s New Future | 3l | 30-40cm |
